ΟΛΟΙ/ΕΣ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΣΙΤΙΣΗΣ

Η φοιτητική μέριμνα είναι κατάκτηση του φοιτητικού κινήματος και δεν την χαρίζουμε σε κανέναν!  Καλούμε όλους τους πληττόμενους φοιτητές να παλέψουμε ενωμένοι για τα δικαιώματά μας, κόντρα στο πανεπιστήμιο που θέλουν να μας επιβάλλουν! Κόντρα στις πολιτικές λιτότητας στην παιδεία, να αγωνιστούμε για δημόσια και δωρεάν παιδεία και φοιτητική μέριμνα – παροχές για όλους. Ο αγώνας για τη φοιτητική μέριμνα είναι αγώνας όλων των φοιτητών! Τη στιγμή λοιπόν που τα βάρη γονατίζουν εμάς και τις οικογένειές μας, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής μας. Προχωράμε αύριο σε κατάληψη στο εστιατόριο (Λυκαβηττού 14). Διεκδικούμε δωρεάν σίτιση για όλους τους φοιτητές χωρίς προυποθέσεις, βελτίωση της ποιότητας του προσφερόμενου φαγητού και αύξηση της μερίδας.  Όλοι/ες αύριο στην κατάληψη του εστιατορίου την ώρα του γεύματος (12:30 μ.μ).

ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ! ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΜΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΙΤΙΣΗ

Τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο της συνολικότερης επιδρομής κυβερνήσεων-ΕΕ-ΔΝΤ-αφεντικών ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, επιχειρείται μια πρωτόγνωρη χειροτέρευση των συνθηκών φοίτησης για τη συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών και των σπουδαστών. Κομμάτι αυτής της επίθεσης είναι και η κατάργηση της δωρεάν σίτισης στα φοιτητικά εστιατόρια. Δεν δεχόμαστε σε καμία περίπτωση τα απαράδεκτα κριτήρια που θέτουν το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση για σίτιση μερίδας των φοιτητών. Η σίτιση στα φοιτητικά εστιατόρια πρέπει να ‘ναι για όλους δωρεάν. Τη στιγμή λοιπόν που τα βάρη γονατίζουν εμάς και τις οικογένειές μας, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής μας. Απαιτούμε από την Πρυτανεία του ΕΚΠΑ και το Υπουργείο Παιδείας να αλλάξει άμεσα αυτή η κατάσταση. Διαφορετικά ο Σύλλογος Φοιτητών ΕΜΜΕ σε συντονισμό με τους υπόλοιπους Συλλόγους του ΕΚΠΑ και όχι μόνο, θα επιβάλλει τα πάγια αιτήματά του για δωρεάν σίτιση όλων των φοιτητών χωρίς προϋποθέσεις, αύξηση της μερίδας και βελτίωση της ποιότητας του προσφερόμενου φαγητού.  Ύστερα και από την ψήφιση της πρότασης μας από το Διοικητικό Συμβούλιο των ΕΜΜΕ, καλούμε σε προειδοποιητική κινητοποίηση αύριο Τρίτη 4/2, ώρα 13:00 στο εστιατόριο στην οδό Λυκαβηττού 14. Ούτε βήμα πίσω από τις ανάγκες μας!

Δημοσιοκαφρίλες Επί Πτωμάτων

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 20  Ιανουαρίου το λιμενικό εντόπισε ακυβέρνητο σκάφος κοντά στην θαλάσσια περιοχή του Φαρμακονησίου, στο οποίο επέβαιναν 28 άτομα, 25 αφγανοί και 3 σύριοι. Το λιμενικό αποφάσισε να ρυμουλκήσει το σκάφος λόγω κακοκαιρίας. Η προσπάθεια ωστόσο αυτή δεν απέφερε καρπούς καθότι το πλοιάριο βυθίστηκε. Από τους 28 επιβαίνοντες μόνο οι 16 διασώθηκαν, 10 αγνοούνται ακόμη, ενώ ήδη έχουν βρεθεί οι σοροί δύο μεταναστών, μίας 38χρονης γυναίκας και ενός 11χρονου παιδιού, κοντά στις τουρκικές ακτές. Η πλειοψηφία των αγνοουμένων είναι γυναίκες και παιδιά. Και εδώ αρχίζει η ιστορία της τραγωδίας του Φαρμακονησίου η οποία αποδεικνύει περίτρανα την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής από την ελληνική κυβέρνηση.

ΘΕΣΗ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ VS ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΕΠΙΒΑΙΝΟΝΤΩΝ

Το λιμενικό έσπευσε να αποσπάσει τις μαρτυρίες μεταναστών ισχυριζόμενο πως έκανε τα αδύνατα δυνατά για να σώσει τους επιβαίνοντες, θεωρώντας την ρυμούλκηση του σκάφους το καλύτερο δυνατό μέσο για την διάσωσή τους. Επιπλέον οι λιμενικές αρχές επέρριψαν την ευθύνη του ναυαγίου στους πρόσφυγες κατηγορώντας τους πως η μετακίνηση όλων στην μία πλευρά του πλοιαρίου οδήγησε στην ανατροπή του. Το πόρισμα που προκύπτει από τις μαρτυρίες που πέντε από τους διασωθέντες κατέθεσαν στο λιμενικό είναι πως επρόκειτο για μία ‘’σωτήρια επέμβαση’’ της αρμόδιας αρχής. Ωστόσο για κακή τύχη του λιμενικού η υπόθεση κίνησε την περιέργεια της Ύπατης Αρμοστείας και της  Διεθνούς Αμνηστίας που απέστειλαν ειδικό κλιμάκιο για την περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης. Οι μαρτυρίες που δόθηκαν στους παραπάνω οργανισμούς έρχονται σε πλήρη αντίφαση με την θέση του λιμενικού, καθώς σε αυτές αναφέρονται ότι:

• ·           Η ρυμούλκηση έγινε προς την κατεύθυνση των τουρκικών ακτών παρότι το Φαρμακονήσι απείχε 2,5 μίλια από το ναυάγιο, γεγονός που αποδεικνύει την εφαρμογή της παράνομης πρακτικής επαναπροώθησης των μεταναστών.

• ·          Όταν οι μετανάστες προσπάθησαν να επιβιβαστούν στο σκάφος του λιμενικού, οι αρμόδιες ελληνικές αρχές προσπάθησαν να τους αποτρέψουν χτυπώντας τους με όπλα και κλωτσιές.

Παράλληλα η αξιοπιστία των μαρτυριών που δόθηκαν στο λιμενικό, αμφισβητείται λόγω των παρακάτω στοιχείων:

·        

•  Ο  εντεταλμένος από το λιμενικό διερμηνέας ήταν Πακιστανός Περσόφωνος και συνεπώς παντελώς ακατάλληλος να μεταφράσει την διάλεκτο των Αφγανών.

• ·         Στα επίσημα αρχεία καταγράφεται ότι μέσα σε 15 λεπτά υπαγορεύθηκαν και μεταφράστηκαν δύο καταθέσεις πράγμα που θα ήταν αδύνατο ακόμη και αν η μετάφραση γινόταν ταυτόχρονα.

• ·         Η  ώρα άφιξης(18:55)  ενός από τους πέντε μάρτυρες δεν συμπίπτει με την ώρα καταγραφής της μαρτυρίας(18:00-18:10).

• ·         Οι ερωτήσεις που τέθηκαν στους μάρτυρες οδηγούσαν αναπόφευκτα και εκβιαστικά στο συμπέρασμα ότι η επιχείρηση διάσωσης ήταν σωτήρια. (πχ. Αν δεν ερχόταν το σκάφος του Λιμενικού θα είχατε διασωθεί;)

Δηλώσεις’’ Δημοκρατικού’’ Υπουργού και ‘’Ουμανιστή΄΄ Δημοσιογράφου.

Και έπειτα ακολούθησαν οι δηλώσεις του Μ. Βαρβιτσιώτη οι οποίες δεν επικεντρώνονται ούτε στο πραγματικό συμβάν ούτε αποκαλύπτουν την παραμικρή διάθεση περαιτέρω διεξαγωγής έρευνας, μιας και οι αντιφάσεις στις δύο πλευρές είναι τεράστιες. Περιορίζονται μόνο στην φράση ‘’Θέλουν να δημιουργήσουν πολιτικό θέμα’’, δηλώνοντας ξεκάθαρα πως ό,τι υποστηρίζουν οι μετανάστες είναι αναληθές και αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Έχουμε λοιπόν μπροστά στα μάτια μας μια κυβέρνηση που ύστερα ακόμη και από ένα τέτοιο περιστατικό, συνεχίζει να αποκαλεί τους μετανάστες ‘’λαθρομετανάστες’’ και δεν δείχνει καμία μεταμέλεια, μολονότι το ίδιο το γεγονός αποτελεί πρακτική της πολιτικής της. Δεν πνίγηκαν μόνοι τους, τους έπνιξαν και όχι μόνο τους έπνιξαν αλλά όσοι διασώθηκαν προσπάθησαν να τους προσαγάγουν και να τους καταπατήσουν το δικαίωμα για άσυλο. Ωστόσο αυτή η κυβέρνηση έχει ένθερμους υποστηρικτές τους μελλοντικούς ‘’συναδέλφους’’ μας, τον κορυφαίο στο είδος του, προπαγανδιστή και οπαδό του γκεμπελισμού ‘’Γιάννη Πρετεντέρη’’, ο οποίος δεν δίστασε να δηλώσει τα εξής: «Είμαστε εκτεθειμένοι. Δεν είναι οι πρώτοι 12 που πνίγονται στο Αιγαίο. Έχουν πνιγεί 161 άνθρωποι και έχουμε βαρύ ποινικό μητρώο», ξεκίνησε ο Παύλος Τσίμας να σχολιάζει στο δελτίο του MEGA το θέμα των ημερών, για να τον διακόψει ένας. συγκινημένος Πρετεντέρης, που ξέκοψε: «Εγώ δεν δέχομαι την ευθύνη της δικής μας πολιτείας για το αν έρχονται χιλιάδες στην Ελλάδα και καθ» οδόν μέσα στο Γενάρη μήνα παίρνουν τα παιδιά τους, ανεβαίνουν σε μια βάρκα στο Αιγαίο και προφανώς πνίγονται. Δεν λέω καλώς πνίγονται».

Δεν λέει καλώς πνίγονται ο Πρετεντέρης, λέει προφανώς πνίγονται. Δεν λέει ότι χαίρεται ο Πρετεντέρης που πνίγηκαν παιδάκια, υπονοεί ότι δεν στεναχωριέται. Δεν λέει πως πνίγηκαν ο Πρετεντέρης, αλλά ξεκαθαρίζει ότι δεν υπάρχει καμία κρατική ευθύνη που πνίγηκαν. Δεν λέει απλώς την άποψή του ο Πρετεντέρης, λέει την κυβερνητική εκδοχή και μάλιστα σε μια ακόμη πιο σκληρή α λα MEGA εκδοχή.

Η μικρή λεπτομέρεια που χαλάει την ωραία ιστορία του είναι ότι δεν πρόκειται για κάποιους ανθρώπους που δεν είχαν τι να κάνουν χειμωνιάτικα και αποφάσισαν να κάνουν κρουαζιέρα στο Αιγαίο μέσα σ» ένα σαπιοκάραβο μαζί με τα παιδιά τους. Και είναι αυτή τους ακριβώς η επιμονή να ρισκάρουν τα πάντα για να έρθουν στην αβεβαιότητα της Ελλάδας που αποδεικνύει όχι ότι πρόκειται για ηλίθιους, όπως ουσιαστικά υποστηρίζει ο Πρετεντέρης, αλλά για ανθρώπους απελπισμένους. Δεν πρόκειται για κάποιους που «προφανώς πνίγηκαν λόγω της κακοκαιρίας», αλλά πιθανότατα εξαιτίας της εγκληματικής στάσης της ελληνικής πολιτείας. Το κατήγγειλαν άνθρωποι που έχασαν τα παιδιά τους, αλλά στον μαγικό κόσμο της ελληνικής πολιτικής κατηγορήθηκαν για πολιτική υπέρ της Αριστεράς!

Και εδώ έρχεται να τεθεί το εξής ζήτημα που αφορά ιδιαίτερα και εμάς … Τέτοια δημοσιογραφία θέλουμε συνάδελφοι? Μία δημοσιογραφία που να μην την νοιάζει η αλήθεια, που να μην τάσσεται με το πλευρό των αδικημένων, που να αντιμετωπίζει τους πνιγμούς μεταναστών ως κάτι που ήταν φυσικό και επόμενο να συμβεί? Μια δημοσιογραφία που να μην παρουσιάζει ποτέ τα δικαιώματα των πληττόμενων κοινωνικών τάξεων αλλά να συμπαραστέκεται πάντα στους κεφαλαιοκράτες? Μια δημοσιογραφία που απέναντι σε πνιγμούς μανάδων και των παιδιών τους δεν μπορεί να διακρίνει πως αυτοί οι πνιγμοί είναι αποτέλεσμα μίας βάρβαρης πολιτικής που έχει κηρύξει πόλεμο σε όσους έρχονται εμπόδιο στα συμφέροντά της?

Δυστυχώς τέτοια δημοσιογραφία έχουμε! Δεν είναι μόνο ο Πρετεντέρης, είναι ένας ολόκληρος μηχανισμός που προάγει τους εκάστοτε Πρετεντέρηδες. Ένας μηχανισμός που επιδιώκει ακόμη και την δική μας σχολή να την μετατρέψει σε σχολή αποφοίτων όμοιων με εκείνον. Μία σχολή με ΔΑΠ πρώτη δύναμη που εμφανίζεται στο MEGA, δείχνοντας την πλήρη συμφωνία της με τις πολιτικές θέσεις του MEGA-λου καναλιού, και διοργανώνει εκπαιδευτικές εκδρομούλες στο ΣΚΑΙ, γνωστό και αυτό για τις θέσεις του, με πρωτοστάτες στο δυναμικό του τον Άρη Προτοσάλτε και τον Μπάμπη Παπαδημητρίου.

Όχι συνάδελφοι, ο δρόμος είναι προς την ανατροπή, κυβέρνησης και Πρετεντέρηδων. Μόνο αυτός είναι ο δρόμος και αυτόν πρέπει να ακολουθήσουμε!

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ!

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 22/1 ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΙΣ 8:30 ΠΜ ΣΤΗΝ ΣΤΑΔΙΟΥ 5 . ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ!

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ? ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ

 

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ? ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ!!!

 ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑΤΙ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ

• ·       ΥΠΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ

• ·       ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ

• ·       ΔΙΑΣΠΑΣΜΕΝΟ ΠΤΥΧΙΟ-ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ

• ·       ΠΕΤΣΟΚΟΜΜΕΝΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

• ·       ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ-ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΣΧΟΛΩΝ

 

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ Φ.Σ ΕΜΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/1 ΣΤΗΝ  ΚΑΛΑΜΙΩΤΟΥ ΣΤΙΣ 3ΜΜ

ΧΕΡΙ- ΧΕΡΙ Η ΔΑΠ ΝΔΦΚ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

Πρώτα απ’ όλα θέλουμε να καταγγείλουμε την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΕΜΜΕ η οποία σήμερα προσπάθησε να αποκλείσει το σχήμα της ΕΑΑΚ από το διοικητικό συμβούλιο, παρά το γεγονός ότι αποτελεί εκλεγμένη πολιτική δύναμη. Χρησιμοποιώντας άκυρα και άτοπα επιχειρήματα επιχείρησαν να αποκλείσουν την ΕΑΑΚ εν όψει της εξωτερικης αξιολόγησης του τμήματος σε λίγες μέρες. Με αυτή τους την πράξη αποδεικνύουν αδιάσειστα πως θέλουν να φιμώσουν και να καταπνίξουν όσους  αντιτίθενται στην πολιτική που εκπροσωπούν και από την οποία υποστηρίζονται , έτσι ώστε να συμμετάσχουν ανενόχλητοι στην εξωτερική αξιολόγηση και να συμβάλλουν στην υποβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου. Δρουν φασιστικά καταδεικνύοντας για ακόμη μία φορά την δεξιά προέλευσή τους και την »στενή» τους σχέση με τις φασιστικές επιρροές. Παραμερίζοντας τις αποφάσεις του φοιτητικού συλλόγου, θεωρούν πως μπορούν να ενεργούν ανεξέλεγκτα  προβαίνοντας σε κινήσεις που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Επιθυμούν να σχηματίσουν τον πυρήνα μίας ομάδας που θα λάβει μέρος σε συνάντηση για την εξωτερική αξιολόγηση του τμήματος και επιχειρούν να παρουσιάσουν την εξωτερική αξιολόγηση ως κάτι αναγκαίο και »αθώο».

Η αξιολόγηση θα εξυπηρετήσει προφανώς τα δικά τους σχέδια χωρίς φυσικά να δίνει δεκάρα για τις ανάγκες των φοιτητών. Και το σχέδιό τους ακούει σε ένα όνομα αυτή τη στιγμή: Σχέδιο Αθηνά. Το σχέδιο δηλαδή που θέλει συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολών και τμημάτων, με ταυτόχρονη μετακύληση του  κόστους σπουδών στις πλάτες των φοιτητών με την κατάργηση των φοιτητικών παροχών και την ανάθεση του αντίστοιχου έργου σε εργολάβους που θα λειτουργούν φυσικά σύμφωνα με τα δικά τους επιχειρηματικά συμφέροντα.

Χαρακτηριστικό του αντιλαϊκού  χαρακτήρα που έχει εξ’ ορισμού κάθε αξιολογητική διαδικασία από τους κυβερνώντες και λοιπούς εγκάθετους, είναι οτι καθώς γίνονται με άξονα τις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων, σχολές και ιδρύματα που, «παράγουν» ανταποδοτική έρευνα, έχουν αρκετά προγράμματα «δια βίου μάθησης» και δεν έχουν περιττά έξοδα (αξιοπρεπείς μισθούς, φοιτητική μέριμνα κτλ) αξιολογούνται θετικά. Αντίθετα όσα δεν πληρούν αυτά τα κριτήρια ή τις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς οδηγούνται είτε σε κλείσιμο είτε σε «συμμόρφωση». Σε μια τέτοια αξιολογική κλίμακα οι «ανάξιοι» θα πετιούνται στο δρόμο, με πρώτους τους εργαζόμενους των πανεπιστημίων και τους φοιτητές. Και αυτός ο δρόμος είναι ο δρόμος της κατεστραμμένης οικονομικά κοινωνίας, εξαιτίας των πάντα «καλοπροαίρετων» (όπως η…αξιολόγηση) πολιτικών τους (Μνημόνια κ.ο.κ).

Εμείς ως SmassMedia ΕΑΑΚ γι’ αυτό το λόγο  ζητάμε από το φοιτητικό σύλλογο με τις συλλογικές του αποφάσεις να καταδικάσει έμπρακτα για ακόμα μία φορά τέτοιες πρακτικές οι οποίες δεν έχουν καμιά σχέση με τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών, πρακτικές που εξυπηρετούν εν κρυπτώ τις πολιτικές στοχεύσεις της Κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και της ΕΕ για ισοπέδωση του όποιου δημόσιου και δωρεάν Πανεπιστημίου έχει απομείνει.

Διεκδικούμε δημόσια δωρεάν παιδεία, δουλειά με δικαιώματα και ζωή μ’ αξιοπρέπεια! 

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Φ.Σ ΕΜΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 3 μμ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΙΩΤΟΥ!!! 

 

Περι ΕΜΜΕ ο Λόγος…

 

Και τελικά πέρασες στη Σχολή… 

Καλωσόρισες. Το παρόν φυλλάδιο δεν είναι απαραίτητο για τη συμπλήρωση των προσωπικών σου στοιχείων στην εγγραφή σου, δεν περιέχει χάρτη με τα cool στέκια της πόλης, δεν περιέχει συμβουλές για το πώς θα έρχεσαι στη σχολή. Εμείς δεν είμαστε εδώ για να σε ξεναγήσουμε στο κτίριο της σχολής ούτε για να σου δώσουμε cd με sos αλλά ούτε και για να σε γνωρίσουμε σε ντουζίνες ‘φίλων’ με πελώρια χαμόγελα που θα ικανοποιήσουν ψηφοθηρικούς σκοπούς.. Είμαστε εδώ γιατί θέλουμε να σε καλέσουμε στο δρόμο της διεκδίκησης και του αγώνα, στο δρόμο της πάλης για τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας. Σε αυτό το δρόμο που δε μπορεί παρά να είναι συλλογικός, γιατί  τα ωραιότερα πράγματα φτιάχνονται από τους ανθρώπους που συνειδητοποιούν το κοινό τους συμφέρον, μακριά από τη βολή και τον ατομισμό. Γιατί η πλειοψηφία των φοιτητών, εμείς δηλαδή, έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα ίδια προβλήματα αλλά και προκλήσεις.

Περί ΕΜΜΕ

Και αγαπητέ φοιτητή έκανες την τύχη σου και πέρασες στα ΕΜΜΕ, θεωρώντας πως απ’ αυτό το τμήμα θα βγεις ένας έτοιμος δημοσιογράφος, με όλα τα δικαιώματα και τις επιλογές που έχει αυτό το επάγγελμα. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι, γιατί παίρνοντας το πτυχίο σου και τελειώνοντας τη σχολή τα εργασιακά σου δικαιώματα είναι ανύπαρκτα. Δεν είσαι μέλος κάποιου σωματείου(για την  και ΕΣΗΕΑ και την ΕΣΠΗΤ χρειάζεσαι πολλά  χρόνια πιστοποιημένης, εργασίας οπότε δεν προβλέπεται να είσαι μέχρι να βρεις μια δουλειά που θα αναγνωρίζεσαι ως δημοσιογράφος. Η πρακτική άσκηση είτε μέσω ΕΣΠΑ, είτε όχι δεν συνυπολογίζεται ως εμπειρία στο δημοσιογραφικό χώρο, αλλά ως εμπειρία στην εκμετάλλευση που θα βιώσεις όταν δεχθείς να γίνεις ‘’πρακτικάριος’’, δουλεύοντας πολλές ώρες και χωρίς να πληρώνεσαι για τον κόπο σου. Κοινώς, εσύ θα τους προσφέρεις την εργασία σου αλλά εκείνοι την εκμετάλλευση και την κοροϊδία. Και δυστυχώς αυτή την κατάσταση δεν την συναντάς μόνο εσύ, που πέρασες στο πανεπιστήμιο του 2013, αλλά όλοι όσοι φοιτούν σε αυτήν τη σχολή. Λύση δεν έχει βρεθεί, παρά τις πιέσεις  και τις αντιδράσεις μας γύρω απ’ αυτό το ζήτημα.

Το αμέσως επόμενο ( πολλές φορές ίσως και το πρώτο) που αντικρίζεις σε αυτή τη σχολή είναι το κτιριακό ζήτημα . Το τμήμα αυτό δεν έχει δικό της κτίριο, ανήκει μεν στο Καποδιστριακό και αποτελεί ανεξάρτητο τμήμα του, αλλά δεν έχει μια μόνιμη ‘’στέγη’’. Μία σε στέλνουν στο Ριβολί, μία στην Ιπποκράτους και μία στην Καλαμιώτου, κάνοντας βόλτα όλη την Αθήνα και αρκετές φορές τρέχοντας απ’ το ένα κτίριο στο άλλο για να προλάβεις να παρακολουθήσεις το μάθημα. Το τμήμα λειτουργεί απ’ το 1990, δηλαδή εδώ και 23 χρόνια, και το πρόβλημα με το κτιριακό δεν έχει λυθεί. Κάθε χρόνο ακούμε πως απ’ του χρόνου θα έχουμε δικό μας κτίριο, μόνιμο, ωστόσο αυτό δεν έχει συμβεί. Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η δικαιολογία φέτος, μιας και πέρσι ακριβώς την ίδια περίοδο στην υποδοχή των πρωτοετών η προεδρεία και οι καθηγητές του τμήματος είχαν δηλώσει πως τέλη Σεπτέμβρη του 2012 θα έχουμε μεταφερθεί στο Γρυπάρειο Μέγαρο.

 Και πέρα απ’ το γεγονός ότι είμαστε ‘’άστεγοι’’( από πλευράς κτιρίου) τόσα χρόνια, τώρα πια θα μείνουμε λειψοί και από συγγράμματα. Ήδη από πέρσι άρχισαν οι περικοπές στη διανομή των συγγραμμάτων. Παλαιότερα οι φοιτητές είχαν το δικαίωμα να κατέχουν τα απαραίτητα  συγγράμματα ,μετά πήγαμε στα δύο συγγράμματα μετά στο ένα και σε λίγο στο τίποτα. Θα είμαστε αναγκασμένοι δηλαδή να πληρώσουμε τα συγγράμματα που το ίδιο το δημόσιο πανεπιστήμιο στο όνομα της δημόσιας δωρεάν παιδείας, ήταν υποχρεωμένο να μας τα παρέχει. Υποτίθεται πως περάσαμε σε ένα πανεπιστήμιο που η προσφορά δωρεάν συγγραμμάτων ήταν δεδομένη. Και μετά την κατάργηση, τι έχει σειρά; Ίσως η επιβολή διδάκτρων ανά έτος. Και τότε να είσαι σίγουρος πως δεν θα φοιτάς σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά σε ένα ετοιμόρροπο ΙΕΚ που δεν θα γνωρίζεις αν θα είσαι σε θέση να  ολοκληρώσεις τις σπουδές σου.

Και αυτές οι προκλήσεις σήμερα είναι πιο μεγάλες παρά ποτέ. Σίγουρα θα έχεις καταλάβει ότι όλη η κοινωνία είναι σε μια πολύ άσχημη κατάσταση και ότι υπάρχει παντού αναβρασμός. Η προσφυγή της χώρας στο μνημόνιο με το ΔΝΤ και την ΕΕ έχει φέρει  το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού μπροστά σε ένα ζοφερό παρόν και ένα χωρίς ελπίδες μέλλον. Τον τελευταίο χρόνο οι μισθοί των εργαζομένων συρρικνώνονται συνεχώς,  πράγματα που ήταν δεδομένα δεκαετίες τώρα όπως η αξιοπρεπής σύνταξη και περίθαλψη, η δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία διαλύονται και παραδίδονται σε ιδιώτες με αποτέλεσμα να είναι προσβάσιμα  μόνο στους έχοντες. Αλλά σίγουρα αυτά θα τα έχεις αντιληφθεί και μόνο σου όταν οι γονείς σου  έδωσαν τόσα πολλά σε φροντιστήρια για να περάσεις στη σχολή, όταν ακόμα και τώρα που διαβάζεις αυτό το φυλλάδιο δεν είναι δεδομένο αν θα μπορέσεις να αντεπεξέλθεις οικονομικά στις σπουδές. Και όλα αυτά την στιγμή που η ανεργία, ειδικά στους νέους, ανεβαίνει κατακόρυφα και οι απόφοιτοι δεν είναι σίγουρο ότι δεν θα εργαστούν σε αυτό που σπούδασαν ή θα αναγκαστούν να μεταναστεύσουν.   Είμαστε η γενιά των 400 ευρώ.

Εδώ και αρκετά χρόνια, σταδιακά και μεθοδευμένα, το δημόσιο πανεπιστήμιο διαλύεται, προκειμένου όπως φαίνεται πια, η ιδιωτικοποίησή του να γίνει πιο εύκολη. Οι κρατικοί προϋπολογισμοί ολοένα και μειώνονται, οι φοιτητές αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε για όλα τα αναγκαία (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, αναλώσιμα) ενώ τώρα ετοιμάζονται να μας βάλουν και δίδακτρα (τα αναφέρουν ως ένα «συμβολικό» ποσό της τάξης των… 600 ευρώ!) ή ακόμα και να μας διαγράψουν αν δεν έχουμε να τα πληρώσουμε! Από πέρυσι με πρόσχημα την οικονομική (και όχι μόνο) εξυγίανση, δεκάδες σχολές και τμήματα έκλεισαν ή συγχωνεύτηκαν με το περίφημο «Σχέδιο Αθηνά», πετώντας στο δρόμο χιλιάδες συναδέλφους μας ενώ προβλέπεται ότι νέα κλεισίματα θα γίνουν και φέτος με το «Σχέδιο Αθηνά 2». Τώρα, απαιτούν να αποψιλωθεί ο κορμός των ιδρυμάτων, οι εργαζόμενοι στις σχολές μας. Απαιτούν να απολυθεί το 60% των διοικητικών υπαλλήλων (από γραμματείες, βιβλιοθήκες, μουσεία, εργαστήρια, κλινικές και αλλού) και σταδιακά το 40% των μελών του Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού. Είναι σαφές ότι υπό αυτές τις συνθήκες το πανεπιστήμιο δεν μπορεί να επιτελέσει ούτε τις βασικές τουλειτουργίες. Γι’ αυτό και επιμένουμε στον ισχυρισμό μας πως το κλείσιμο του πανεπιστημίου είναι πρώτα και κύρια απόφαση της ίδιας της κυβέρνησης. 

Συγκεκριμένα τα ΕΜΜΕ έχουν συγχωνευτεί με το Οικονομικό και το Πολιτικό της Νομικής καθώς επίσης και με τις Τουρκικές και Ασιατικές σπουδές, γεγονός που μας γεννά αμφιβολίες σχετικά με τι είδους πτυχίο θα έχουμε στα χέρια μας.

 Δεν υπάρχει άλλος δρόμος… 

Μας παρουσιάζουν την χειροτέρευση της ζωής μας ως το μόνο ρεαλιστικό σενάριο το οποίο θα πρέπει να δεχθούμε παθητικά. Ρεαλιστικό όμως δεν είναι να μάθουμε να επιβιώνουμε με 400 ευρώ για να πληρώσουμε μια κρίση που δεν είναι δική μας, αλλά να αγωνιστούμε για αυτά που μας ανήκουν, τα δικαιώματα  και τις ανάγκες μας. Υπάρχει και ένας άλλος, αλλά ο δρόμος, της αμφισβήτησης όσων επιβάλουν, ο δρόμος της ρήξης με την ΕΕ και το ΔΝΤ, της άρνησης του χρέους και της διαγραφής του. Ο αγώνας για την ανατροπή των μνημονίου και των κυβερνήσεων που τα φέρνουν. Απέναντι στην χούντα αυτή μπορεί να προβάλει μια άλλη προοπτική, ανατρεπτική και αντικαπιταλιστική. Κι αυτή βρίσκεται στους αγώνες και τα κινήματα που το προηγούμενο διάστημα  κατάφεραν να καταφέρουν να πετύχουν νίκες,  να εμπνεύσουν  και να δώσουν όραμα στην Ελλάδα και σε όλο το κόσμο.

Κομβικό ρόλο σε όλα αυτά έχουν παίξει οι μεγάλες απεργίες, τα κινήματα των πλατειών, οι καταλήψεις στα Πανεπιστήμια, τα σχολεία και σε χώρους δουλειάς, και ο πολύ πρόσφατος αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων ΕΚΠΑ και ΕΜΠ. Οι αγώνες σε αυτούς τους καιρούς και η συνέχισή και εξέλιξή τους ανοίγει μια άλλη προοπτική για την ελληνική κοινωνία. Ανοίγει τη δυνατότητα ο ίδιος ο λαός να καθορίζει τις εξελίξεις και το μέλλον του και όχι το υπηρετικό προσωπικό των τραπεζών.

Άποψή μας είναι ότι κανείς μονόδρομος δεν υπάρχει. Η απάντηση στα κοινωνικά προβλήματα θα έρθει από την ανάπτυξη των αγώνων που δόθηκαν. Έτσι κόντρα σε όσα μέχρι τώρα παρουσιάζονταν ως μονόδρομος η δικιά μας προοπτική βρίσκεται στην άρνηση του χρέους και της διαγραφής του, στη ρήξη με το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση όχι από τη σκοπιά του μοναχικού δρόμου, αλλά ως κρίκο στον πανευρωπαϊκό αγώνα όλων των λαών για τη διάλυση αυτών των καταπιεστικών μηχανισμών. Κόντρα στη ψευδεπίγραφη δημοκρατία τους που μοιάζει πιο πολύ με χούντα, υπάρχει η προοπτική μιας άλλης δημοκρατίας που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πλειοψηφίας και που θα μας θέλει όλους συμμέτοχους. Η «άμεση δημοκρατία» που έγινε σημείο αναφοράς για όλους τους αγωνιζόμενους, ήρθε να απαντήσει στον σύγχρονο κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό που διαλύει τις ζωές μας χωρίς καμία συναίνεση, ήρθε να απαντήσει στον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα που όποιος σηκώσει κεφάλι στον εργοδότη θα χάσει τη δουλεία του. Σήμερα τελικά δημοκρατία μπορεί να υπάρξει και να κατακτηθεί μόνο μέσα από τους αγώνες για την ανατροπή της συνολικής επίθεσης του κεφαλαίου.

Λίγα λόγια για τον αγώνα των διοικητικών

Οι διοικητικοί του ΕΚΠΑ παρά τις δυσκολίες κράτησαν το κεφάλι ψηλά και συνέχισαν τον αγώνα τους για 15 εβδομάδες κάνοντας στην άκρη την συνδικαλιστική γραφειοκρατία, οργανώνοντας των αγώνα τους μέσα από τις διαδικασίες μαζικών γενικών συνελεύσεων και την απεργιακή επιτροπή. Σε αυτό το σημείο μπαίνουν και δύο πολύ κρίσιμα ερωτήματα. Πρώτον, τι ήταν αυτό που ώθησε τους εργαζόμενους σε έναν τόσο μεγάλο αγώνα; Νίκησε αυτός ο αγώνας; Και δεύτερον τι σημαίνουν για εμάς  και το πανεπιστήμιο οι απολύσεις των διοικητικών; Γιατί όλο αυτό το διάστημα οι φοιτητικοί σύλλογοι βρίσκονται δίπλα στους απεργούς και παλεύουν μαζί τους;

Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα είναι σημαντικό να δούμε ότι πλέον κάθε μάχη που δίνεται σε κάθε κλάδο είτε του δημόσιου είτε του ιδιωτικού τομέα δεν είναι μια μάχη διότι απλώς χειροτερεύουν οι όροι διαβίωσης του εκάστοτε κλάδου που χτυπιέται από την βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης αλλά μία μάχη για την ίδια τη ζωή. Σε ένα σύστημα που καταρρέει δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από απολύσεις ανεργία και εξαθλίωση. Πρώτα και κύρια αυτό το καταλαβαίνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και αυτό είναι που τους ώθησε να πάνε τόσο μακριά. Για να δούμε τι έχει καταφέρει αυτός ο αγώνας μέχρι τώρα αρκεί να δούμε το αδιέξοδο στο οποίο έφερε την κυβέρνηση και το υπουργείο αφού οδηγήθηκαν σε κινήσεις πανικού όπως το να παραπέμψουν τον πρύτανη σε πειθαρχικό ή και να καλέσουν σε ένα «διάλογο» τους απεργούς ένω δεν είχε να προτείνει κάτι ουσιαστικό και το μόνο που κατάφερε είναι να δείξει το δικό του αδιέξοδο. Ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ και των φοιτητών πήρε χαρακτηριστικά που αποτελούν τομή για το εργατικό και φοιτητικό κίνημα που συνδέθηκαν στην πράξη. Η λειτουργία της απεργιακής επιτροπής σε αντιπαράθεση με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που προσπάθησε επανειλημμένως να μπλοκάρει τον αγώνα, η διάρκεια και το μέγεθος του αγώνα καθώς και τα αυστηρά πολιτικά που πήρε ταρακούνησε για άλλη μια φορά τα κοντά ποδάρια αυτής της κυβέρνησης
Όσον αφορά τώρα το δεύτερο ερώτημα. Μετά το κούρεμα των αποθεματικών του ΕΚΠΑ κατά 75% και τη σταδιακή αλλά σταθερή περικοπή παροχών όπως σίτιση και στέγαση έρχεται ένα από τα μεγαλύτερα χτυπήματα που έχει δεχθεί το πανεπιστήμιο τα τελευταία χρόνια, οι απολύσεις του διοικητικού προσωπικού. Πέρα από τις προφανείς συνέπειες που έχει κάτι τέτοιο στην άμεση λειτουργία του πανεπιστημίου πρέπει να δούμε και με ποιο τρόπο και τι όρους θα συνεχίσει να λειτουργεί το πανεπιστήμιο εάν τελικά τα καταφέρει. Τις ελλείψεις σε προσωπικό θα έρθουν να τις αναλάβουν εργολάβοι με εργαζόμενους που θα πληρώνονται με μισθούς πείνας και ατομικές συμβάσεις εργασίας. Θα δούμε κανονικά επιχειρήσεις να γίνονται χορηγοί του πανεπιστημίου καθώς από κάπου θα πρέπει να βρεθούν τα χρήματα για την λειτουργία του ιδρύματος. Αυτές φυσικά θα επιβάλλουν το δικό τους νόμο στις σχολές με απόλυτα ελεγχόμενα προγράμματα σπουδών, ερευνητικά προγράμματα κλπ. Το έργο δεν τελειώνει εδώ όμως. Υπάρχει ήδη σχεδιασμός από την μεριά της κυβέρνησης για περαιτέρω λουκέτα στις σχολές με το «Αθηνά 2» και τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας των ιδρυμάτων και ενοποίηση γνωστικών αντικειμένων, προκειμένου να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένες μερίδες του κεφαλαίου.  Αυτό για τα ΕΜΜΕ σημαίνει ή κατάργηση του τμήματος ή συγχώνευση με το αντίστοιχο τμήμα της Παντείου
 
Η απάντηση λοιπόν που πρέπει να δώσουμε δεν είναι να μείνουμε άπραγοι, να σκύψουμε το κεφάλι και να στραφούμε στον ατομικό δρόμο διαιωνίζοντας τη λογική το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Αντίθετα χρειάζεται να αγωνιστούμε, να συσπειρωθούμε με τους εργαζόμενους για την προάσπιση του δημοσίου πανεπιστημίου και την κατάκτηση του μέλλοντος που θέλουμε! Να οργανώσουμε την πάλη μας ενάντια στο σύστημα που προάγει τη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση και να ανοίξουμε το μόνο δρόμο εξόδου από αυτό, τον δρόμο της ανατροπής του και της οργάνωσης της ζωής μας όπως εμείς θέλουμε και ονειρευόμαστε! Τα όνειρα μας εφιάλτες τους!

Αντί επιλόγου, ποιοι είμαστε…

Όμως ξεχάσαμε να συστηθούμε..Είμαστε ηΕνιαία Ανεξάρτητη  Αριστερή Κίνηση ή απλώς ΕΑΑΚ

Η ΕΑΑΚ είναι γέννημα και παράλληλα τροφοδότης των μαζικών και δυναμικών φοιτητικών αγώνων της δεκαετίας του 90.Των αγώνων ενάντια στους νόμους Κοντογιαννόπουλου το 90-91, Σουφλιά το 93, Γ.Παπανδρέου το 95, Αρσένη το 97-99, Ευθυμίου το 2001 και Γιαννάκου το 2007. Πρεσβεύει την ανάγκη για   μια Άλλη Αριστερά, ενωτική, ανεξάρτητη, αμεσοδημοκρατική

Είμαστε:

Ενιαία: Γιατί υπάρχουμε στις περισσότερες σχολές, και οργανωνόμαστε αμεσοδημοκρατικά με διαδικασίες τοπικές και πανελλαδικές(περισσότερα στο σχήμα της γειτονίας σου…)

Ανεξάρτητη:Από το κράτος και τα κόμματά του. Από την κυρίαρχη πολιτική, τις επιχειρήσεις και τους καθηγητές.Και  Αντικαπιταλιστική: Θέλουμε να είμαστε μια αριστερή κίνηση που θα παλεύει για την ανατροπή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων,στο πανεπιστήμιο αλλά και στην κοινωνία .παλεύοντας παράλληλα για τη βελτίωση των όρων που σπουδάζουμε και θα δουλέψουμε αύριο. Θέλουμε μια αριστερά αντικυβερνητική, ενάντια στην ΕΕ,που θα αμφισβητεί πτυχές του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος παλεύοντας για το κοινωνικά αναγκαίο και όχι για το καπιταλιστικά εφικτό, για όσα δηλαδή έχουμε ανάγκη. Μια αριστερά που απορρίπτει το υπάρχον κοινωνικοπολιτικό σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης της κοινωνικής πλειοψηφίας  από την κυρίαρχη πολιτική μπλε ή πράσινης απόχρωσης.

Αριστερή: Γιατί βλέπουμε γύρω μας ένα κόσμο που δεν ταιριάζει στις ανάγκες μας ,που καταστρέφει τα όνειρά μας. Γιατί βιώνουμε την καταπίεση σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Γιατί παλεύουμε για την απελευθέρωση και βλέπουμε την ανατροπή ως την μόνη ρεαλιστική λύση. Γιατί αρνούμαστε τον ατομικό δρόμο και παλεύουμε να δώσουμε συλλογικές απαντήσεις

Ανακοίνωση ΕΑΑΚ για σχέδιο Αθηνά

Λουκέτο να μπει σε υπουργείο-κυβέρνηση-τρόικα!
Πέμπτη 31/12 ο υπουργός «παιδείας» κ. Αρβανιτόπουλος σε συνέντευξη τύπου, έκανε μια πρώτη παρουσίαση του μεγαλεπήβολου σχεδίου «Αθηνά» για την «χωροταξική αναδιάρθρωση» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δίνοντας περιθώριο 45 ημερών μέχρι να εφαρμοστεί ο πρώτος γύρος των αλλαγών. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο κ. Αρβανιτόπουλος ανακοινώνει στους τελειόφοιτους μαθητές, λίγες μόλις μέρες πριν την κατάθεση των μηχανογραφικών, ότι οι θυσίες αυτών και των γονιών τους θα πάνε στο βρόντο, αφού, με το έτσι θέλω, κλείνει σχολές και τμήματα της επαρχίας αλλά και της Αθήνας, μειώνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο τον αριθμό των εισακτέων (ενδεικτικά μόνο από τα ΤΕΙ μειώνει 7.000 θέσεις).
Σύμφωνα με το σχέδιο που παρουσιάστηκε τα 40 υπάρχοντα ιδρύματα (26 ΑΕΙ και 14 ΤΕΙ) γίνονται 32 (20 ΑΕΙ και 12 ΤΕΙ) ενώ από τις υπάρχουσες 85 σχολές και 533 τμήματα μένουν 386 τμήματα! Το μεγαλύτερο χτύπημα το δέχονται οι σχολές τον ανθρωπιστικών επιστημών(μειώνονται κατά 10% οι θέσεις). Απ’ ό,τι φαίνεται, για το Υπουργείο «παιδείας», οι κοινωνικές επιστήμες είναι άχρηστες μιας και δεν προσφέρουν κάποιο άμεσο κέρδος στις επιχειρήσεις και στην «ανάπτυξη» της οικονομίας… Χέρι χέρι με τις θεωρητικές σχολές πάνε τα ΤΕΙ. Εκεί, περίπου 80 τμήματα σβήνουν από το χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, άλλα συγχωνεύονται και άλλα αλλάζουν πόλη. Αλλά και τα Πανεπιστήμια Στερεάς Ελλάδας, Δυτικής Ελλάδας και Δυτικής Μακεδονίας βάζουν λουκέτο. Τέλος, 5 από τα 7 μεγάλα ΑΕΙ της Αττικής (Οικονομικό, Γεωπονικό, Πανεπιστήμιο Πειραιά, Πάντειο και Χαροκόπειο) καθώς και τα ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά αποκτούν κοινή διοίκηση, μέχρι να συγχωνευτούν και αυτά ή να βάλουν λουκέτο. Αυτός είναι ο περίφημος εξορθολογισμός! Υπερσυγκεντρωτικές διοικήσεις μιας χούφτας ανθρώπων να καταστρέφουν τις ζωές χιλιάδων. Κονκλάβια των πιο σκληρών επιχειρηματικών συμφερόντων, διοικητές τραπεζών και μεγαλοεπιχειρηματίες να κόβουν και να ράβουν κατά το δοκούν το δημόσιο Πανεπιστήμιο!
Το σχέδιο «Αθηνά» όντως επιφέρει σαρωτικές αλλαγές στο χάρτη των πανεπιστημίων. Αντίθετα όμως με τις ύποπτα έντονες και συχνές εξαγγελίες για απλώς «χωροταξικές αλλαγές», η ουσία του σχεδίου έγκειται στη επιβολή ολοένα και περισσότερων ταξικών διαστάσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση: χαρακτηριστικό και φρικαλέο παράδειγμα, το γεγονός ότι χιλιάδες φοιτητές θα πρέπει λόγω των συγχωνεύσεων να μετακομίσουν, την ώρα που δυσκολεύονται να σπουδάσουν ακόμη και στον τόπο διαμονής τους! Την ώρα που το Υπουργείο συγχωνεύει τμήματα, μειώνει τους προϋπολογισμούς σε αυτά που παραμένουν (καθιστώντας αδύνατη τη λειτουργία όσων δεν βρουν εξωτερική χρηματοδότηση). Το σχέδιο «Αθηνά» μιλάει για ενοποίηση γνωστικών αντικειμένων και «ισχυρά πτυχία», όταν λίγο καιρό πριν, η ίδια κυβέρνηση έχει διαλύσει τις συλλογικές συμβάσεις και κάθε επαγγελματικό και εργασιακό δικαίωμα και έχει δεδηλωμένο στόχο να διασπάσει τα πτυχία.
Όταν η πλειοψηφία των παιδιών των λαϊκών οικογενειών που σπουδάζουν στα ΤΕΙ πετιέται στο δρόμο ή στην τεχνική εκπαίδευση-κατάρτιση, όταν τα περιφερειακά ΑΕΙ που ερημώνουν γιατί οι συμφοιτητές μας που δεν μπορούν να σπουδάσουν μακριά απ τον τόπο τους (γιατί δεν έχουν τα λεφτά για τα νοίκια και τη σίτιση που εσείς τους κόψατε) βάζουν λουκέτο, είμαστε σίγουροι για τις προθέσεις σας κύριοι του Υπουργείου Παιδείας! Και αν τα βάλουμε όλα κάτω, τους νόμους Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, το «εθνικό σχέδιο δράσης για την απασχόληση των νέων», το σχέδιο «Αθηνά» και τα διάφορα δόγματα τύπου «νόμος και τάξη» που προωθείτε μαζί με την υπόλοιπη κυβέρνηση μπορούμε να μαντέψουμε και ποια θα είναι τα επόμενα βήματά σας. Ένα πανεπιστήμιο έρμαιο στις ανάγκες της αγοράς. Με προγράμματα σπουδών πιστά εναρμονισμένα με ό, τι χρειάζεται για την ανάπτυξη των τραπεζών, του ΣΕΒ και της ΕΕ, απ’ όπου τα πτυχία δεν θα είναι παρά κουρελόχαρτα στα συρτάρια του ΟΑΕΔ. Οι «θύλακες αριστείας» που ονειρεύονται καμιά σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Η κλιμακούμενη χρηματοδότηση, εξαρτάται μόνο από την υποταγή των ιδρυμάτων στις ανάγκες των επιχειρήσεων και την πειθάρχηση των φοιτητών στο μέλλον εξαθλίωσης που τους ετοιμάζεται.
«Κύριε» Αρβανιτόπουλε και «κύριοι» της κυβέρνησης, αν θέλετε οπωσδήποτε να βάλετε λουκέτα, βάλτε τα στα υπουργεία σας και στην κυβέρνηση! Να είστε σίγουροι ότι η νεολαία δεν θα βοηθήσει ούτε λίγο στην εφαρμογή των σχεδίων σας. Δεν θα γίνουμε βουβές ουρές στους ΟΑΕΔ! Το φοιτητικό κίνημα μαζί με τους εργαζόμενους και καθηγητές θα βγουν ξανά στο δρόμο για να ανατρέψουν τα σχέδια σας να καταστρέψετε μια ολόκληρη γενιά και να παραδόσετε ένα διαλυμένο και πανεπιστήμιο στις βάρβαρες και αντιλαϊκές ανάγκες της αγοράς. Μαζί με όλη την νεολαία και τους εργαζόμενους θα απαιτήσει το δικαίωμα στις σπουδές, την δουλειά και ζωή με βάση τις δικές μας ανάγκες, ανατρέποντας την πολιτική που φέρνουν Κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφάλαιο.

Ολοι στη συναυλία αλληλεγγύης! Κυριακή 19.00 στο γήπεδο Σπόρτινγκ

Οι αποκαλύψεις ενοχλούν… (πώς αυτοί που προστατεύουν τον κάθε Κασιδιάρη, χτυπάνε αλύπητα οποιον σηκωνει κεφάλι)

Το πρωί του Σαββάτου ήρθε στο φως της δημοσιότητας η περιβόητη λίστα Λαγκαρντ που είχε δοθεί αρχικά στον πρώην υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και έπειτα στον Ε. Βενιζέλο. Τα δύο προαναφερθέντα πολιτικά πρόσωπα απέκρυψαν τη λίστα από τη δημοσιότητα καθώς δεν επιθυμούσαν να αποκαλυφθούν τα ονόματα εκείνων που αποφάσισαν να βγάλουν τα χρήματά τους στις τράπεζες της Ελβετίας, ώστε να γλιτώσουν τη φορολόγηση. Ο Κώστας Βαξεβάνης μέσα απ’ το περιοδικό του HOT DOC, δημοσίευσε την περίφημη λίστα. Αυτό που έπρεπε να κάνει αρχικά ο τέως υπουργός Οικονομικών και μετέπειτα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, το έκανε ένας δημοσιογράφος, που η δουλειά του άλλωστε είναι να αποκαλύπτει την αλήθεια. Η αλήθεια βέβαια τον τελευταίο καιρό για τους δημοσιογράφους είναι άγνωστη λέξη, μιας και η άμεμπτη και αντικειμενική δημοσιογραφία έχει πάει πια περίπατο και τη θέση της έχει πάρει η ελεγχόμενη από οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, δημοσιογραφία.
Τα εύσημα, ωστόσο δεν δόθηκαν στον Κώστα Βαξεβάνη, που δεν δίστασε να φέρει στη δημοσιότητα τη λίστα. Αντ’ αυτού η ελληνική δικαιοσύνη και συγκεκριμένα η εισαγγελία διέταξε ένταλμα σύλληψης του δημοσιογράφου με την κατηγορία του απορρήτου των προσωπικών δεδομένων. Αλήθεια το απόρρητο και η καταπάτηση προσωπικών δεδομένων δεν υπήρχε στην περίπτωση των οροθετικών ιερόδουλων? Όταν τα δικά μας δεδομένα τα δίνουν οι Τράπεζες σε εταιρείες «ενημέρωσης οφειλετών», τότε τα προσωπικά δεδομένα για έναν ανεξήγητο λόγο εξαφανίζονται?
Όλη αυτή η «ευαισθησία» της εισαγγελίας εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της αυταρχικοποίησης του κράτους. Ενός κράτους που θέλει να απαγορεύσει οποιαδήποτε ελευθερία έκφρασης, οποιαδήποτε κίνηση που δεν θα του επιτρέπει να διατηρήσει αυτό το πρόσωπο της καθαρότητας και της διαφάνειας που επιθυμεί να περάσει, αλλά που όλοι γνωρίζουμε πως δεν είναι αλήθεια. Και οι 3 εξουσίες πια( εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική) συμβάλλουν στην εξαφάνιση της ελεύθερης βούλησης. Και πραγματικά αυτό το φαινόμενο μας πάει πίσω, σε εποχές που ποτέ δεν ξεχάσαμε, αλλά μας στιγμάτισαν, στη χούντα. Η αρχή έγινε πριν λίγο καιρό με την απαγόρευση της κυκλοφορίας και των συναθροίσεων, και συνεχίζεται με το ένταλμα σύλληψης του Βαξεβάνη. Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα για να καταλάβουμε εντελώς πως η σημερινή κυβέρνηση μας θέλει ανελεύθερους και υπάκουους στα προστάγματά της. Και μιας και ήταν 28η Οκτωβρίου ήρθαν να μας υπενθυμίσουν πως ο φασισμός δεν έχει πεθάνει. Με κάθε τρόπο επιβιώνει, είτε αυτός σε μεγάλο βαθμό ονομάζεται Χρυσή Αυγή, είτε ονομάζεται κυβέρνηση Ν.Δ- ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜ.ΑΡ και τρόικα, είτε ονομάζεται δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη δυστυχώς, αντί να είναι εκείνη που θα προσπαθήσει να ανακαλύψει τους υπαίτιους αυτής της κατάστασης, είναι αυτή που προσπαθεί να τους καλύψει. Να τους ανακηρύξει αθώους και να συνεχίσει να κλείνει τα μάτια της στις όποιες παρανομίες διαπράττονται, δηλώνοντας ουσιαστικά συνένοχη σε ότι πιο ‘’βρώμικο’’ διαδραματίζεται σε αυτήν τη χώρα. Ας μην τους αφήσουμε να μας καταργήσουν οποιαδήποτε ελευθερία μας έχει απομείνει, ας συμμετάσχουμε όλοι στις επερχόμενες κινητοποιήσεις, για να τους δείξουμε πως εμείς είμαστε εκείνοι που θα καθορίσουμε το μέλλον μας.